مقاله طراحی آنالوگ سیستئینی اریتروپوئتین نوترکیب انسانی به منظور
نوشته شده به وسیله ی ali در تاریخ 95/11/29:: 6:49 صبح

مقاله طراحی آنالوگ سیستئینی اریتروپوئتین نوترکیب انسانی به منظور پگیلاسیون اختصاصی دارای 5 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله طراحی آنالوگ سیستئینی اریتروپوئتین نوترکیب انسانی به منظور پگیلاسیون اختصاصی کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله طراحی آنالوگ سیستئینی اریتروپوئتین نوترکیب انسانی به منظور پگیلاسیون اختصاصی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله طراحی آنالوگ سیستئینی اریتروپوئتین نوترکیب انسانی به منظور پگیلاسیون اختصاصی :
سال انتشار: 1390
محل انتشار: هفتمین همایش بیوتکنولوژی جمهوری اسلامی ایران
تعداد صفحات: 5
چکیده:
بطور وسیع در درمان کم خونی استفاده میشود. اما به دلیل نیمه عمر کم، (rhEPO) مقدمه: اریتروپوئتین نوترکیب انسانی 2 بار آن را تزریق نمود. ثابت – مصرف آن به عنوان دارو محدود شده است زیرا برای رسیدن به اثرات درمانی باید هفتهای 3 شده است پگیلاسیون باعث افزایش نیمه عمر پلاسمایی پروتئینها میشود. از اینرو به عنوان یک روش بهبود خواص فارماکوکینتیکی پروتئینهای نوترکیب مورد توجه قرار گرفته است. هدف: هدف از مطالعه، ساخت اریتروپوئتین پگیله شده است که دارای خواص فارماکوکینتیکی بهتری باشد. اریتروپوئتین ساخته و وارد حامل بیانی شد. cDNA روش: ابتدا آنالوگ سیستئینی توسط روش جهشزایی نقطهای از رویشد و به روش تکثیر با متوترکسات، کلونهای با بیان بالا CHO/dhfr- سپس این سازه به روش لیپوفکشن وارد سلولهای انتخاب شدند. در ادامه روش کروماتوگرافی تمایلی برای خالص سازی آنالوگ سیستئینی استفاده شد. سپس پگیلاسیوناختصاصی با مالئیمید- پلیاتیلنگلیکول ، از طریق سیستئین آزاد جایگزین شده انجام شد. سرانجام پس از خالص سازی مطالعه شد. UT توسط ژل فیلتراسیون ، فعالیت زیستی آنالوگ پگیله شده بروی رده سلولی 7 نتیجه: نتایج نشان داد که آنالوگ پگیله شده دارای فعالیت زیستی مناسبی بود. به عبارت دیگر، جایگزین کردن سیستئین ویا اتصال پلیاتیلنگلیکول اثر منفی بر فعالیت زیستی آن نداشته است.

کلمات کلیدی :